BANA MAVİYİ ANLAT

 

Azize'm, ben bu şehrin bir dilencisiyim.

Ellerim gece gündüz toz kokar.

Senelerdir soldu tüm renklerim.

Kalbime hüzün çalar sonbahar.

Bilinmez ki ben aslında bir ney'im.

İçimde hüzünle döner notalar.

Sana bir emanettir şu yüreğim.

Alıp onu en ıssız vadilerden,

Engin dağlarına çıkarmalısın.

Keskin uçurumların kenarından

Varmalısın ömrümün mavi köşesine.

Azize'm, bana maviyi anlatmalısın!

 

Bu şehrin alışılmış gökyüzünden

Öğrenilmiş çaresizliklerinden

Ve sınırlanmış seslerinden beni

Al ve kurtar, bana maviyi anlat!

 

Zamansız, mekânsız bir dünyam olsun.

Bulutların oynaştığı bir rüyam olsun.

 

Ömrümün ışığını damıtıyor yüzün.

Gündüz gülmesi gözlerinin haresinden

Hayatın aydınlık yanını öğret bana.

Tıpkı güneşin yıllık hareketlerini,

Mehtabın döngüsünü öğrettiğin gibi

Nasıl ısınacağımı da öğret bana.

Ve tüm harflerim gibi beni de konuştur.

İçimde yüzyılların sessizliği var, anla!

Bir de özgürlüğü gönder bana ülkenden.

Trablusgarp'ı, Çanakkale'yi, Kurtuluş'u...

El değmemiş güzellikler getir heybenden.

Sana ram oldu kalbimin binlerce kuşu.

 

Bu şehrin kimsesiz karanlığından     

Unutulmuş ve hor sokaklarından

Boşluğa çıkan yollarından beni

Al ve kurtar, bana maviyi anlat!

 

Zamansız, mekânsız bir dünyam olsun.

Bulutların oynaştığı bir rüyam olsun.

 

Azize'm, yol gösterenim, ümidim benim...

Uzat ellerini çağların ötesinden.

Kırgınlığa alışkındır düşlerim benim.

Ulu bir öğüt gerek bana nefesinden

Biraz yağmur, bir güneş, bir eleğim sağma...

Sesini ver de yeniden doğsun dünyama.

 

 

İçimde beş yaşında bir kız çocuğu var.

Yeniden inşa et yıkılmış ütopyamı.

Bu bendeki bekleyişler hep dağlar gibi

Gördüğüm güzellikler senden bir kopya mı?

İçimde bir çocuk, yıllardır ağlar gibi

Sonsuzluğa akan bir ırmak çağlar gibi

 

Bu şehrin vefasız yağmurlarından

Dargın ve hüzünlü bulutlarından

Ve sensiz kalmış toprağından beni

Al ve kurtar, bana maviyi anlat.

 

Zamansız, mekânsız bir dünyam olsun.

Bulutların oynaştığı bir rüyam olsun.

 

Azize'm, gözlerim gökyüzünde umarsız,

Bir sağanak altında yağmura hasretim.

Gözlerim görmüyor, dilim ve sesim arsız...

Seni sayıkladım sayfalara; öğrendim.

İçimden ne yıllar geçti; sensiz, baharsız...

Azize'm, ben bu şehrin bir dilencisiyim.

Ellerim tebeşir tutuyor senelerdir.

İyiliğin doğruluğun öğrencisiyim.

Sana gelen bendendir, sana gelen bendir.

 

Şimdi bir emanettir sana körpe zihnim.

Alıp onu kendinle aydınlatmalısın.

Azize'm, bana kendini anlatmalısın.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                           FATMA ZEHRA ARIKIZ

 

 

                                                         BİNGÖL CUMHURİYET KIZ ANADOLU İHL